Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden in Nederland meer dan 9000 boerderijen verwoest. Gedurende de wederopbouwperiode werd er een spanningsveld voelbaar tussen behoud en innovatie. Hieraan ten grondslag lag de gedachte dat boerderijen twee functies hadden te vervullen. Ze symboliseerden bepaalde traditionele waarden en moesten bijdragen aan de versterking en de vorming van een nationale identiteit. Anderzijds bleven het agrarische gebruiksobjecten die van centraal belang waren voor de modernisering van de Nederlandse landbouw. Veel plattelandsgebieden worden nog steeds bepaald door wederopbouwboerderijen uit de jaren 1940-1955. Dit boek gaat in op het verhaal achter deze wederopbouwboerderijen. Het belicht de verschillende standpunten en geeft door middel van prachtig beeldmateriaal een beeld van de dynamiek en complexiteit van de wederopbouw. Bovendien zijn er spannende overeenkomsten te vinden in het verhaal over de wederopbouw en discussies rond hedendaagse traditionalistische plattelandsarchitectuur. Dr. Sophie Elpers werkt als etnoloog bij het Meertens Instituut in Amsterdam. Zij is gespecialiseerd in alledaagse materiële cultuur.