Wat doe je als 22-jarige wanneer de bezetter de universiteit steeds meer in zijn greep krijgt, het verenigingsleven verbiedt, Joodse professoren oppakt en de studenten in maart 1943 een loyaliteitsverklaring laat tekenen op straffe van verplichte tewerkstelling in Duitsland? Met deze problemen wordt Josué Valeton geconfronteerd, student Elektrotechniek aan de TH in Delft die gewoon wil studeren, muziek maken en actief zijn in zijn studentenvereniging. Hij worstelt met het dilemma en tekent uiteindelijk niet, uit solidariteit met zijn medestudenten. Wat volgt is een periode van dwangarbeid bij de Borsig-fabriek in Berlijn-Tegel en een leven in diverse kampen met andere Nederlandse studenten, terwijl Berlijn steeds heviger gebombardeerd wordt. Ondanks de moeilijke omstandigheden ervaart hij ongelofelijk veel kameraadschap. Uiteindelijk weet hij te ontsnappen en terug te keren naar Nederland waar hij onderduikt tot het eind van de oorlog.

Dit boek is gebaseerd op de brieven die hij over dit alles aan zijn ouders schrijft en op zijn dagboeken, in de periode van 1938 tot 1945.