"Als een wolf bewoog Yoeri zich door de menigte. Met zijn uiterst gevoelige reukorgaan en uitzonderlijk grote gebit, dat hij had laten bijslijpen om zijn verschijning kracht bij te zetten, zocht hij de omgeving af naar het beoogde slachtoffer. Als hij die gevonden had, naderde hij tot op een paar centimeter, liet zijn tanden zien, kwijlde er zelfs een beetje bij, en verspreidde een enorme maaggeur onder diens neus." "Weer iets later, tijd was inmiddels een concept geworden, maakte dit alles omvattende niets gevoel plaats voor één zeer urgente gedachte. Arthur werd als het ware die gedachte. Een zeer nerveus gevoel van te laat te zullen komen, iets wezenlijks gemist te hebben en nooit genoeg tijd te zullen hebben om te doen wat gedaan moest worden, waarvan Arthur onderdeel uitmaakte. Waar je ook dacht, hieraan viel niet te ontsnappen." In dit boek wordt de lezer meegenomen naar absurde situaties, soms gewoon omdat Jan daar zin in heeft, soms omdat het een doel dient. Het moet de lezer naar de zin worden gemaakt, maar niet teveel, anders slaat de verveling toe. De verhalen in deze bundel maken onderdeel uit van een groter geheel en krijgen naar het einde toe een onverwachte wending.