Fluwelen wagens rijden ondergronds. Ze zijn zacht, stralen een gloed uit. Herinnert me aan de speelgoedspoorbaan uit mijn kindertijd. Gedachten komen in, gaan weer weg als de conducteur zijn hand heft. Verder gaan we, die vreselijke stenen stad lang achter ons. Vormeloos, normenloos torenen bomen uit de velden. Zinnen verlaten mijn mond, zinloos allemaal. En een stem dringt ze opnieuw terug naar de plaats vanwaar we kwamen.
Het verlaten station is een kleine novelle die de absolute verlatenheid beschrijft en daarbij levendig en beeldend verhaalt over een liefde die even diep als droevig is.
Gerrit Sangers verstaat als geen ander de kunst om met weinig woorden veel te zeggen. Eerder verschenen van hem Lydia Verleine, Trance en Het meisje in de toren.