Michiel is vijftien en droomt dezelfde dromen als zijn vrienden: een bromfiets voor zijn zestiende verjaardag en een knap liefje aan zijn zijde. Maar geen van beide is evident als je amper 117 centimeter meet en ongeneeslijk ziek bent. Michiel leeft al twee jaar in extra time: kinderen met progeria overlijden veelal voor hun dertiende verjaardag. Zijn lage levensverwachting en ongewone uiterlijk hebben Michiel vroegrijp gemaakt. Waarom zeggen meisjes dat ze niet naar het uiterlijk kijken, maar knappen ze af op zijn kale kop? Of waarom doen vrienden zoiets doms als roken of drugs gebruiken, terwijl dat je leven net verkort? Maar zelfs het besef dat hij niet oud zal worden, kan Michiel er niet van weerhouden om elke dag te plukken en fantastische toekomstplannen te maken. Zijn ultieme doel? Onder zijn geuzennaam Little M een wereldberoemde dj worden. 'Want daarvoor hoef je echt niet groot te zijn.' Dankzij het publieke optreden van Michiel Vandeweert heeft Vlaanderen de zeldzame verouderingsziekte progeria leren kennen. Na het succesboek Ga ik dood als ik twaalf ben?, waarin Michiels moeder vertelt over haar leven met twee progeriakinderen, laat Michiel nu zelf zijn stemhoren en vertelt hij wat er in hem omgaat. Ik ben Michiel is het aangrijpende en inspirerende verhaal van een ongeneeslijk zieke jongen die net als alle anderen wil zijn, maar toch zo onmiskenbaar anders is. Michiel is grappig, ontwapenend eerlijk en ontroerend. Zijn inzichten houden jong en oud een spiegel voor. En medelijden hoef je helemaal niet te hebben, want het leven stopt heus niet als je weet dat je snel doodgaat. Journaliste Marijke Vrijsen schreef eerder al 'Ga ik dood als ik twaalf ben?' Zij voerde lange gesprekken met Michiel.