Natacha is 31 jaar als ze te horen krijgt dat ze borstkanker heeft. Haar allereerste gedachte gaat uit naar haar kinderen: hoe moet dat met hen als ik er niet meer ben? Haar zoon Simon is op dat moment 3,5 jaar, haar dochtertje Marie 4 maanden. De wil om haar kinderen te zien opgroeien, is zo sterk dat Natacha de strijd moedig aanvat. Wat volgt is een gevecht van meer dan tien jaar tegen een vreselijke ziekte, maar haar levenskracht en optimisme houden haar overeind. Ze krijgt daarbij enorm veel steun van haar familie, zussen en broer, met wie ze een bijzonder sterke band heeft.

In het VRT-programma Doodgraag leven, dat een jaar lang vijf mensen met een ongeneeslijke vorm van kanker volgt, toont Natacha dat 'kanker' niet noodzakelijk synoniem hoeft te zijn met 'zielig'. Ze wil een voorbeeld zijn voor iedereen met een ongeneeslijke ziekte. Maar het monster blijft intussen door haar lichaam spoken. Uitzaaiingen op beide longen, in de halsklieren, op het bot, in haar buik en later ook op de lever, vragen steeds meer chemokuren, operaties, bestralingen...

Natacha heeft de strijd voor haar leven verloren op 21 juli 2010. Samen met haar vriendin Rosanne Vandewalle schreef ze voor haar dood haar verhaal neer in Twee koffertjes vol mama, een aangrijpend testament van haar leven, een blijvende herinnering voor haar kinderen.