De aarde wordt stilaan een onleefbaar ecosysteem voor de mens. Die ‘onleefbaarheid’ komt in grote mate voort uit hoe wij economie definiëren en organiseren. We vergeten daarbij dat de economie niet per definitie gericht is op groei en het maken van winst. Er wordt niet collectief, als een verzameling van mensen en van gemeenschappen, genomen wat we nodig hebben om een gezond en gelukkig leven te leiden; er wordt individueel genomen van mensen, van grondstoffen, van dieren, planten en alle levende organismen waarmee je geld kan verdienen. De essentiële economie vertelt een ander verhaal. Economie dient om te voorzien in ons welzijn: ze gaat over huisvesting, voeding, nutsvoorzieningen, zorg, onderwijs en alle activiteiten die wij als mensen – ongeacht ons inkomen – nodig hebben voor ons dagelijks leven. Het gaat over de basisgoederen en diensten die we lokaal consumeren, die lokaal verankerd zijn en die minder onderhevig zijn aan internationale competitie. Dit denken wordt zeer belangrijk in de relance na de coronacrisis.