Anne en Meral bevinden zich op het kantelpunt van hun relatie. Het is erop of eronder. Als afsluiting van hun dagje in het pretpark gaan ze in de hoogste attractie, maar wegens een technische storing gaat het helemaal mis.

Herinneringen aan het feest op oudejaarsavond in de Euromast worden ongewild opgehaald en Anne twijfelt of Meral haar de waarheid wel heeft verteld. De lucht wordt donker en er nadert een storm die niemand aan zag komen, maar de storm in de gondel op zeventig meter hoogte is heviger dan iemand ooit zou kunnen vermoeden...

'Let’s fly to the stars.'

Hanneke Meier heeft echt een heerlijke eigen kenmerkende schrijfstijl, na 4 boeken is dat inmiddels wel meer dan duidelijk. Haar schrijfstijl is beeldend en filmisch, je ziet het verhaal zo voor je afspelen. Daarnaast zorgt ze voor de nodige spanning en mysterie in het verhaal, maar ook het feelgoodstuk onderbreekt niet. Hanneke beschikt over een levendige fantasie.

Je wordt direct het verhaal ingezogen en blijft doorlezen. Nog een hoofdstuk en nog een, om erachter te komen wat er is gebeurd? Wat verbergen Meral en Anne? Ik kon niet meer stoppen met lezen.

We kennen allemaal vast de angst wel (behalve de echte diehards), bij het instappen in de achtbaan of je aan het einde van de rit weer veilig uit kunt stappen? Deze angst wordt voor Meral en Anne werkelijkheid. Hanneke weet hun doodsangsten zo te beschrijven alsof je bij de dames in de booster zit- ***** Boekverslaafde .