In De man die brak rijdt de chauffeur van taxi 3399 als een ongeleid projectiel door de straten van een anonieme stad, nadat zijn leven die dag een dramatische wending heeft gekregen. In een hoog tempo volgen koortsachtige gedachten en krampachtige handelingen elkaar op en langzaamaan wordt duidelijk waardoor de man zo ontredderd is. Dat er een vrouw in het spel is staat onomstotelijk vast. Net als het gegeven dat de taxichauffeur - evenals de wereld om hem heen - ernstig de weg kwijt is, waardoor een dramatische gebeurtenis onontkoombaar lijkt.
De man die brak is het aangrijpende verhaal van een man die wanhopig een uitweg zoekt. Met elke klant die instapt en met met elke rit die hij die dag maakt, wordt hij in toenemende mate gekweld door achtervolgingswaanzin, wroeging en wrok, terwijl hij verbeten probeert in het reine te komen met zichzelf.
PETER DREHMANNS is schrijver en dichter. Hij heeft inmiddels acht romans, een verhalenbundel en twee gedichtenbundels gepubliceerd. Jarenlang was hij literair criticus, eerst voor Vrij Nederland, later voor nrc Handelsblad. Drehmanns wordt vaak geroemd om zijn poëtische stijl en regelmatig vergeleken met auteurs als Michel Houellebecq, W.F. Hermans, L.F. Céline en Jeroen Brouwers. Zijn werk werd in het Duits en het Italiaans vertaald.
De pers over Drehmanns' eerdere werk:
'Peter Drehmanns is een schrijver die van wanten weet. In een zelfbewuste, ironische en sarcastische stijl schrijft hij verhalen vol literair vuurwerk.' - Rob Schouten, Trouw
'De vinger op de zere plek. Drehmanns heeft er oog voor.' - Daniëlle Serdijn, De Volkskrant
'Drehmanns is een van de laatste ''echte schrijvers'' die de Nederlandse letteren kennen.'
- Arie Storm, Het Parool
'Peter Drehmanns heeft een naargeestig wereldbeeld, maar weet daar op weergaloze manier munt uit te slaan.' - Dirk Leyman, De Morgen
'Dat een schrijver verder komt door zijn verbeelding aan het werk te zetten, bewijst Drehmanns met zijn bij-de- keel-grijpende roman.' - Marja Pruis, De Groene Amsterdammer
'Een echte Drehmanns. Sterk en stoer, boos soms, betrokken altijd, geestig, in een stijl die bezetenheid verraadt, niet alleen van wat er gezegd moet worden, maar ook van de manier waarop.' - Koen Eykhout, De Limburger