Filosofiehuis Het zoekend hert í The searching deer riep met De Nieuwjaarslezingen een bijzondere traditie in het leven. Bij de overgang van het oude naar het nieuwe jaar reflecteert telkens een bijzondere denker, schrijver of andere kunstenaar uit de Lage Landen over het jaar dat komt en alles wat hem of haar prikkelt of uitdaagt. In het jaar ŽŽn van het lopende decennium opende dichter en columnist Bernard Dewulf met Trekvogels in de mist. In 2012 reflecteerde Yves Petry, schrijver, wiskundige en academisch filosoof, over De zorgen van een schrijver. Bij de komst van 2013 ori‘nteert schrijfster Anne Provoost zich op het spanningsveld tussen fictie en non-fictie. Deze teksten worden telkens uitgegeven in een handzaam formaat (11 ?
17 cm), met zwartlinnen kaft, goudopdruk, leeslint, hoogwaardig papier en een afdruk van het handschrift van de meester of meesteres.

Anne Provoost (1964) schrijft romans, essays en korte verhalen. Ze studeerde Ger- maanse Talen en Letterkunde en had al twee prijzen met kortverhalen gewonnen voor ze in 1990 debuteerde met de roman Mijn tante is een Grindewal. Ze benadert er incest en communicatieproblemen vanuit verschillende invalshoeken. Een gelijkaardige structuur heeft Vallen (1994), haar meest geprezen boek, waarin ze een diepgaande analyse van de valkuilen en verlokkingen brengt van extreemrechtse retoriek. Ze schreef ook De Roos en het Zwijn (1998), De arkvaarders (2001) en En dan nu het slechte nieuws. Het kind als antagonist (2004, in de essayreeks Reading Minds/Gedachten Lezen van Stichting Lezen Vlaanderen en Nederland). Begin 2008 verscheen haar pamflet Beminde Ongelovigen. Athe•stisch sermoen. Anne Provoost won tal van literaire prijzen, in binnen- en buitenland. Zo ontving ze de Gouden Uil, de Libris Woutertje Pieterse-prijs, De Zilveren Griffel en de Gouden Zoen. Voor In de zon kijken (2009) kreeg ze de driejaarlijkse Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap. Haar werk is in 18 talen vertaald.