"De dingen veranderen en wij veranderen mee", was hun devies. Opstanden braken uit in de kolonie, de crisis volgde, maar bij Fermont-Cuypers bleven ze stoïcijns ontwerpen: scholen, kerken, villa's en kantoren. Allemaal gebouwen waarop de Nederlandse vlag wapperde. Op feestdagen van het Koninklijk Huis kwam daar een wimpel bij. Nationalisme zegevierde wereldwijd. Eind jaren dertig was de crisis ook voor bureau Fermont-Cuypers voorbij. Ze ontwierpen ziekenhuizen, hoofdkantoren, hotels, ja zelfs een passagiersterminal. "Straks vangt het drukke seizoen weer aan in de scheepsverbinding tussen Indië en Holland", schreef De Indische Courant kort voor de Duitse inval in Nederland. Door de oorlog veranderde alles in de archipel. Na de Indonesische onafhankelijkheid maakte het bureau een doorstart in een andere samenstelling, totdat in 1957 alle Nederlanders het land uit werden gezet. Hun gebouwen bestaan nog, Indonesië is er trots op. Nederland kent dit hoofdstuk uit haar eigen architectuurgeschiedenis niet. Dit boek vertelt het verhaal van een productief bureau, bijzondere gebouwen en de mensen daarachter. Auteur Obbe Norbruis studeerde architectuur en stedenbouw in Delft. Hij deed onderzoek op dat gebied en werkte als ontwerper en adviseur in Nederland voor diverse bureaus en gemeentes. Geïnteresseerd in de architectuur en stedenbouw uit het koloniaal verleden breidde hij zijn onderzoeksveld uit naar Indonesië.