Een van de oudste bevolkingsgroepen in Suriname zijn de Marrons. Zij zijn de nakomelingen van Afrikanen die in de 18e eeuw de plantageslavernij ontvluchtten en een onafhankelijk bestaan in het Surinaamse binnenland opbouwden. Hun cultuur werd bekend vanwege zijn prachtige houtsnijwerk en textiel en de zeer Afrikaans aandoende muziek en dans. Dat alles lijkt de laatste decennia snel aan het verdwijnen. Veel Marrons zijn -vaak door traumatische omstandigheden gedwongen- verhuisd naar Paramaribo, buurland Frans Guyana en Nederland. De meerderheid woont nu niet meer in het traditionele woongebied. Dat kan de Marroncultuur niet onberoerd laten.
De centrale vraag van dit boek is dan ook hoe een kleine cultuur als die van Marrons overleeft in het tijdperk van globalisering? Historicus en conservator Alex van Stipriaan en marronantropoloog Thomas Polimé vroegen een vijftiental auteurs, waaronder veel Marrons, daarover na te denken. Zij antwoorden daarop aan de hand van verschillende themas, die behalve op de historische ontwikkelingen betrekking hebben op sociale en religieuze veranderingen, man-vrouw verhoudingen, jongeren, muziek, migratie, onderwijs en de exploitatie van het Surinaamse binnenland, waar de Marrons letterlijk op goud zitten.

Maar dit boek beschrijft en bevraagt niet alleen, het laat ook zien. Mooie fotos tonen kunst en cultuur, onder meer uit de prachtige Marroncollectie van het Tropenmuseum. Ruim honderd bladzijden illustraties laten zien dat historische kracht en moderne dynamiek elkaar niet uitsluiten.