Mijn heldere afgrond, geschreven in de nasleep van een beenmergtransplantatie, is een ontroerende meditatie over hoe een levensvatbaar, hedendaags geloof eruitziet. Geloof dat niet alleen rekening houdt met het moderne gedachtengoed en de wetenschap maar ook met de religieuze traditie.

Mijn heldere afgrond is in de vertaling van Willem Jan Otten – vrolijk, treurig en prachtig geschreven – voorbestemd om een spirituele klassieker te worden. Het boek is niet alleen relevant voor gelovigen, maar voor iedereen die bezig is met een ‘brandende’ zoektocht. Wiman vraagt de lezer hoe we dit ‘brandende verlangen’ moeten beantwoorden. Wat betekent het voor ons leven – en onze dood – als we de ‘aanhoudende, hardnekkige geest’, die sommigen van ons God noemen, erkennen?