Tussen de `flatjesmensen in een Haagse buitenwijk raakt een jongetje betoverd door de magie van het schrijven. Zijn buurjongen Hans, die op Charles Bronson lijkt, raadt hem aan om sportjournalist te worden. Want: `Dan mag je gratis naar alle wedstrijden. Zo begint de loopbaan van Peter ter Horst. Voor de krant mag hij gratis overal naar binnen: bij voetbalwedstrijden, in de alcoholische nevel van het Binnenhof, en in de kleedkamers van Bono en Bruce Springsteen. Bij NRC Handelsblad sneuvelt hij als chef redactie in een machtsstrijd. Dan lonkt het buitenland: hij reist mee met Tamilstrijders in Sri Lanka, keuvelt op een veranda met Nelson Mandela en vindt op een haar na zijn einde in Albanië. Terug in Nederland wordt hij hoofdredacteur van de Haagsche Courant, waar hij op zijn zestiende zijn eerste stukje voor schreef. De cirkel lijkt rond. Maar de krant is dan al een `medium van een langzamer tijd geworden. In een laatste wanhoopspoging probeert hij de krant te redden van de ondergang, in een steeds vijandiger omgeving waarin woorden het verliezen van cijfers. De dag dat de krant viel is het romantische, ontroerende, geestige maar ook pijnlijke verhaal van een carrière die precies samenviel met de hoogtijdagen en de neergang van de krantenjournalistiek.