‘Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid,’ dichtte Marnix Gijsen, en getuige dit fijnzinnige en ontroerende boekje gelden die woorden ook voorNico ter Lindens vadertje, die op negenennegentig jarige leeftijd stierf. Flarden verleden komen in deze ‘eeuw vanmijn vader’ voorbij, een ver verleden naar het schijnt, terwijl het tochmaar zo kort geleden is.