Op 21 december 1992 verongelukte de DC-10 Anthony Ruys van Martinair op het vliegveld van Faro in Portugal. Van de 340 passagiers kwamen 56 om het leven.

Tijdens de eerste bijeenkomst na het ongeluk zei Martinair-president Martin Schröder dat zijn arm om de schouders van de slachtoffers zou rusten zo lang dat nodig was. Maar volgens de slachtoffers maakte hij zijn woorden nooit waar. Er ontstonden onverenigbare werelden: die van de slachtoffers, die van Martinair, die van advocaten, therapeuten en werkgevers. Onbegrip, machteloosheid, onwil en gebrek aan inzicht kenmerken de periode na de ramp tot op de dag van vandaag, want het verhaal van de Faro-ramp is nog altijd niet uit.
In Faro reconstrueert onderzoeksjournalist Rob van Olm de vlucht zelf en alles wat er daarna is gebeurd, op zoek naar de ware toedracht, en naar de lessen die hier voor de toekomst uit te trekken zijn. Het boek laat zien hoe mensen hebben moeten vechten hun leven na de ramp weer op orde te krijgen.