Het gaat niet goed met de Nederlandse politie. Agenten klagen over bureaucratie en targetterreur: ze moeten bonnen schrijven, of het nu zin heeft of niet. Korpschefs en burgemeesters bakkeleien over de vraag wie nu eigenlijk de baas is over de politie. Automatisering blijft een geldverslindend en tijdrovend drama, met als gevolg haperende computers en gefrustreerde agenten. Dure externe adviseurs zijn nodig om de systemen draaiend te houden. De Nederlandse politieorganisatie kraakt in haar voegen. De 26 verschillende korpsen gedragen zich als kleine koninkrijkjes die alles zelf willen doen. Die versnippering kost ontzettend veel geld en mankracht. De politie heeft er de afgelopen jaren veel geld en mensen bij gekregen om aan de toegenomen vraag naar veiligheid te voldoen. Die extra mensen zijn niet of nauwelijks op straat of bij de recherche terechtgekomen, maar vooral in de ondersteunende diensten. Tegelijkertijd wil de politiek meer blauw op straat en een stevige aanpak van de misdaad. Dat is in het huidige bestel onmogelijk. Het is dus de hoogste tijd om de Nederlandse politie grondig te reorganiseren. De koninkrijkjes moeten omgesmeed worden tot één landelijk korps. Dat levert jaarlijkse besparingen op van honderden miljoenen euros. Bovendien kunnen duizenden politiemensen, die nu nog een ondersteunende functie hebben, gaan doen wat ze moeten doen: boeven vangen.