De sterrenhemel zit vol verhalen. Verhalen die de oude Grieken elkaar vertelden, of de eerste islamitische astronomen, of 17de eeuwse ontdekkingsreizigers. Verhalen die steeds opnieuw door moderne sterrenkundigen worden aangevuld. Zo gaat achter elke sterrennaam een geschiedenis schuil van eeuwenlange observatie en onderzoek, alles in een poging om onze leefwereld te
doorgronden.

Lange tijd was het de immense populariteit van de astrologie, die de astronomie levend hield. Later gaven boeken en spelletjes over sterrenkunde gestalte aan een geliefde vorm van `intellectuele recreatie . Ooit was het zelfs heel modieus om s avonds de namen van sterren en sterrenbeelden en de bijbehorende verhalen uit het hoofd te leren, en de hemel af te speuren naar de bekende
vormen. Het is deze traditie die Emily Winterburn met Kijken naar de sterren nieuw leven probeert in te blazen. Haar boek voert ons langs de mythologische, historische en wetenschappelijke verhalen die bij de sterrenhemel horen, aangevuld met toegankelijke illustraties die ons helpen de sterrenbeelden te vinden.

Want sterrenkijken is leuk. Of je nu s avonds voor het slapen gaan met je kind naar sterrenbeelden zoekt, of op een zomeravond met je vrienden wacht op het moment dat Orion aan de horizon
verschijnt.