Verloren brood gaat over mensen en geluk. Mensen en ongeluk. Over hoe we liefde niet zien, ontwijken en willen opeisen. Over zoeken, vasthouden en loslaten. Het is een verhaal over het leven dat verder dendert, lang nadat het plezier er vanaf is. De vervreemdende wereld van alles tussen Noord, Oost en West is een grijze, grauwe vlek. Reno leidt in die vlek een betrekkelijk doelloos leven. Ergens onderweg lijkt hij zijn afleiding gevonden te hebben bij Leyla, een jonge prostituee die de liefde consumeert zonder lief te hebben. Beiden dragen zoveel onvermogens met zich mee dat hun poging tot liefde hen uiteen drijft. Niet veel later ontmoet Reno Mayenne. Zij is de uitzondering in alles tussen Noord, Oost en West, iemand die enkel wil en kan liefhebben. Zo hard, dat het niet anders kan dan ontploffen en alles eromheen raken.