Woensdagavond, 17 november 2021 Het is half zeven als ik met een mondkapje voor mijn mond de metro naar Rotterdam CS in stap. Later op deze avond zal het Nederlands elftal zich dankzij een overwinning op Noorwegen plaatsen voor het WK-voetbal in Qatar. Bondscoach Louis van Gaal zit met een gebroken heup in een rolstoel en volgt de wedstrijd achter het raam vanuit een VIP-box. Het herinnert mij onbewust aan de eerste dagen van mijn eigen heupfractuur een paar maanden voordat ik zou afreizen naar Rome. Een periode waarin vreugde en verdriet dicht bij elkaar lagen. Ik ben blij voor Louis dat het is gelukt. Het kampioenschap vindt volgend jaar december plaats en ik besef dat ik voor die tijd alsnog mijn fiets tegen de muur van het Vaticaan ga parkeren. Om die reden ben ik vandaag op weg naar de Gravendijkwal in Rotterdam. Het boek beschrijft een periode van zes jaar voorafgaand aan mijn fietstocht naar Rome. De dieptepunten zoals bijvoorbeeld een botbreuk tijdens de voorbereiding. Twee lange coronajaren maken daarna een lange fietstocht onmogelijk. Maar dan toch bereik ik Rome alsnog. "Alle wegen leiden naar Rome' laat zien dat zo'n fietstocht meer is