In dit twintigste boek sinds 2013 van Martin de Jong zit muziek. Alleen maar muziek. Op een cd van Frank Zappa belanden. Van Brian May taxigeld ontvangen. Corresponderen met Steve Vai (en geld van hem lenen). Dansen met Bootsy Collins. Duran Duran op het spoor van de Dolly Dots zetten. Freek de Jonge op dat van Harry Nilsson. Bij Simple Minds op de gastenlijst en backstage in de buurt van Pete Townshend en Archie Shepp staan. Onbeteugeld platen inslaan. David Bowie en andere grote doden herdenken. De levenslange luisterliefde voor Elvis Presley en Tom Jones bezingen. VARA’s Popgala zien en vele oude rotten en nieuwe helden nadien. Van North Sea Jazz tot The Hague Jazz. En op reportage voor Muziek Parade. Zelden eerder werd er zo schaterleuk geschreven over de passies van een omnihoor. Over eerder verschenen werk: "Een voorbeeld van een humoristische roman met een goede (hier duidelijk door Reve en Carmiggelt beïnvloede) stijl." (NBD Biblion) "Zijn stijl werd vergeleken met Gerard Reve en Ronald Giphart. Maar eigenlijk heeft De Jong nog het beste de kunst afgekeken bij Remco Campert." (7Days)