Olyslaegers slaat zwierig de brug tussen de 16e en 19e eeuw

Een spectaculaire novelle die zwierig de brug slaat tussen de zestiende en de negentiende eeuw.
Hippolyte van Damme ontvreemdt in het jaar 1885 oude brieven van een boekenantiquaar. Het blijken smeekbrieven te zijn van Willem Silvius, een gevangene en voormalig drukker ten tijde van de Beeldenstorm, en ze zijn gericht aan zijn echtgenote. Als feuilletonschrijver, steeds op zoek naar sensationeel leesvoer, meent Hippolyte goud in handen te hebben.
Maar dat goud blijkt uiteindelijk slijk, en de gevolgen van zijn kleine misdaad besmeuren al snel de rest van zijn leven. De bekentenis van de diefstal aan zijn minnares Amandine en zijn zwijgen erover tegen zijn vrouw Catharina splijten zijn leven in tweeën.
In Willem en mijn wellust sleurt Olyslaegers de lezer mee in dit tragikomische leven, getekend door boekengekte, diefstal en wellust, en vertelt ons tegelijk iets over wat mannen menen te weten over vrouwen.