Hoe luister je naar muziek, en wat brengt dat luisteren teweeg? Op deze twee vragen zoekt dit boek een antwoord. De muziekfilosofie van Adorno vormt de leidraad, maar daarnaast zoeken de teksten hun eigen weg. Ze bespreken Schönberg, Stravinsky en Bartok en van Ravel en Debussy geven ze een schets. Bovenal ontwikkelen ze een dialectische methode, waardoor zelfs Mozart en Messiaen meer van zichzelf laten zien. Het resultaat verschilt: Mahler geeft andere beelden dan Sjostakovitsj en Stockhausen is Boulez niet. De essays voeren ons de diepte in. Uit Lulu en Wozzeck van Alban Berg spreekt drama, maar Anton Webern laat horen hoe ragfijn muziek is.Deel 1 ook lezen? Klik hier.Deel 1 en deel 2 bestellen voor een voordelige combinatieprijs? Klik hier.