Isabelle Eberhardt was een zelfbewuste, gedreven vrouw die haar leven aan de Sahara wijdde. Op passioneel-melancholische wijze beschreef ze haar beleving van het nomadenleven. Bijzonder was dat ze binnen een islamitische samenleving zowel mannelijke als vrouwelijke identiteiten aannam om haar beleving compleet te maken. Ze kwam veel te jong om het leven tijdens een modderstroom. Het geschrevene dat ze naliet was een erfenis van al het mooie dat ze mocht beleven.