In deze autobiografie wordt er gesproken over haar strijd tegen MS. Die strijd is heftig om over te lezen. Zo kon de schrijver na een auto ongeluk niet meer goed bewegen, maar dit werd niet direct door haar omgeving opgemerkt. De schrijver weet goed haar eigen mening daarover over te brengen, maar ook de angst dat ze niet wist wat er met haar aan de hand was. De data en details van gebeurtenissen zorgen voor een dagboekachtige stijl. In de medische molen waarin ze terecht kwam, brengt ze duidelijk de veranderingen in haar leven naar voren: dat ze van zelfstandige vrouw ineens van iedereen afhankelijk was. Daar is ze heel open over en dat zorgt dat de lezer zich goed in haar kan inleven. Ze brengt de boodschap over om van dag tot dag te leven. Met haar boek kan ze mensen met MS een hart onder de riem steken en inspireren om net als haar te genieten van elk mooi moment.