Wat als je op jonge leeftijd een diagnose krijgt die je helemaal niet wilt, het vinden van de liefde niet van een leien dakje gaat en je door het ontbreken van goede vrienden- en familiebanden je dagen uiteindelijk alleen slijt? ‘Altijd op reis’ probeert deze vraag bespreekbaar te maken. Julian Harmens ging in de vier jaren dat hij deze dichtbundel schreef veelvuldig terug naar de moeilijke periode tussen zijn negende en zestiende levensjaar. Hoewel deze inmiddels achter hem ligt, wordt Harmens er nog altijd door achtervolgd. ‘Altijd op reis’ staat voor Harmens’ hoofd dat zich letterlijk overal bevindt, de verschillende emoties die bij een depressie komen kijken, het aanwezige talent voor het gelukkig maken van anderen en het ontbrekende talent voor het gelukkig maken van jezelf. ‘Altijd op reis’ is een donkere wolk met een gouden rand.