Ik ben Marion Veerman, in 2014 heb ik een herseninfarct gekregen met als gevolg het Locked-in-syndroom. Toen woonde ik nog in Utrecht. Mijn familie kwam mij zo vaak mogelijk bezoeken in het ziekenhuis. Mijn ouders wonen allebei in Twente en mijn zus richting het noorden van het land. De beslissing om weer terug naar Twente toe te gaan, was snel door mij gemaakt. Ik heb over mijn verblijf in het ziekenhuis, het revalidatiecentrum, en het appartementencomplex in Haaksbergen, waar ik nog steeds woon, geschreven. Toen ik in het ziekenhuis in Almelo lag heeft God toenadering tot mij gezocht en aan mij gevraagd of ik een boodschap wilde doorgeven. Mijn eerste gedachtes waren; dat gelooft vast niemand, en waarom ik? Ik ben niet Katholiek, Hervormd, Gereformeerd, of Protestants. Ook moest ik beschrijven hoeveel ik aan het veranderen was. Ik schrijf in dit boek over de lange weg die ik heb moeten afleggen, maar ook over andere vorderingen die ik heb gemaakt. En ik vertel wat over mijn leven van voor het herseninfarct. Het deel waarin ik nog kon lopen en praten hoort ook bij mij en wil ik niet vergeten.