Er was een groot kasteel daar woonde een koning. Hij was op zoek naar een vrouw. Op een dag was hij buiten en zag bij de rivier een meisje van 16 jaar en besloot om met haar te trouwen. De koning en het meisje waren 18 jaar samen en kregen 4 kinderen. De koning was rijk maar dacht nooit aan het meisje en hun kinderen, alleen maar aan zichzelf. Het meisje was ongelukkig en stond iedere avond voor de spiegel. De spiegel werd heel belangrijk voor haar want ze vertrouwde de spiegel al haar verdriet toe, en vroeg zich dan af wanneer worden mijn kinderen en ik gelukkig. Ze besloot om de koning en het kasteel te verlaten en samen met haar kinderen ergens anders gelukkig te zijn en een rustig leven te beginnen. Mensen denken dat het makkelijk is om een koning en een kasteel te verlaten voor een rustig leven. Maar het is moeilijk om het “veilige” kasteel te verlaten. Dit is het verhaal over een meisje uit Koerdistan, Irak. Zij wil kort en krachtig zeggen dat alle vrouwen recht hebben om gelukkig te zijn.