Al eeuwen plaatsen nabestaanden en omwonenden een kruis op de plek waar iemand door geweld om het leven is gekomen. Deze moordkruisen vinden hun oorsprong in het gebruik van de zoenovereenkomst waar de dader soms een kruis moest oprichten op de moordplek. Bij het kruis diende de voorbijganger te bidden voor het zieleheil van het slachtoffer. Veel moordkruisen zijn in de loop der eeuwen verdwenen, maar her en der in Nederland bevinden zich op verschillende locaties nog moordkruisen. Veel van deze kruisen zijn te vinden in Limburg, maar wie kent de moordkruisen in Gelderland en Overijssel? En wie kent de poepekruisen in Friesland of de moordkruisbomen in Noord-Brabant? Het boek is opgedeeld in twee delen. Het eerste deel bevat een introductie over het gebruik van kruisen, waarna wordt ingegaan op de verschillende soorten kruisen, de naamgeving en het materiaalgebruik. Vervolgens wordt stil gestaan bij verzoening in het laatmiddeleeuwse recht. In het tweede deel van het boek worden meer dan 30 historische moordkruisen uitgebreid besproken. René ten Dam schrijft over historische Nederlandse begraafplaatsen en ander funerair erfgoed. Derde, herziene editie september 2017