Toneel of theater voor kinderen… het is helemaal anders dan toneel voor volwassenen. Moeilijker? Nee, anders. Kinderen reageren heel spontaan, ze zijn niet zo ‘beleefd’ om te applaudisseren als het ze niet boeit, maar ze zijn wel zo ‘onbeleefd’ om beginnen te praten, te spelen of te geeuwen. We weten meteen of onze voorstelling de kinderen boeit of ze verveelt. Maar die spontaniteit kan zich ook positief uiten. Ze gaan al heel snel mee in de voorstelling en reageren enthousiast. Dat kan voor de acteurs heel nadelig werken als de voorstelling niet op een podium gebeurt. De kinderen beginnen dan raadgevingen te roepen naar de personages of staan soms zelfs recht om ‘mee te spelen’. Dat is mooi, want het bewijst dat je voorstelling ze boeit, maar anderzijds kan het nefast werken op de voorstelling en het kan helemaal uit de hand lopen. Acteren voor kinderen eist dus wel enige ervaring om bepaalde problemen op de juiste manier het hoofd te kunnen bieden. Met kinderen kom je steeds voor verrassingen te staan en onverwachte situaties oplossen zonder het stuk te storen, eist ervaring.