Dit is het derde boek van Stefaan Renaat Benjamin waarin hij ook nu een gevoelig onderwerp aansnijdt: ouderverstoting. In dit verhaal getuigt de verteller over zijn grimmige echtscheiding en hoe hij plots terechtkomt in een wereld waarin iedereen het normaal lijkt te vinden dat hij de vader van zijn kinderen niet meer mag zijn. Op een meedogenloze manier worden die kinderen tegen hem ingezet als wapens om hem te kraken. De auteur hult zich in verschillende personages in de hoop een antwoord te vinden op de vraag hoe het mogelijk is dat zoveel wraakzuchtige ex-partners erin slagen om de wet op een dergelijke manier te misbruiken. De conclusie is helder: mensen die zich bezondigen aan ouderverstoting zitten niet in met het welzijn van hun kinderen, enkel met zichzelf. Ouderverstoting, wellicht een van de laatste taboes in onze samenleving. Een schreeuw in de leegte door een van de vele vaders die nooit gehoord worden. De dag dat vader-zijn verboden werd.