Vijfentwintig jaar geleden kwam ik voor het eerst in Rome. Het was liefde op het eerste gezicht. Deze liefde voor de eeuwige stad heb ik o.a. geuit in de sonnetten die in deze bundel verzameld zijn. Het antwoord is: in Rome is de tijd Niet bezig met alleen maar voort te schrijden En niets ongrijpbaars waar je onder lijdt. Dat ook mijn wegen steeds naar Rome leiden Komt aangezien een zweem van eeuwigheid Me in haar straten steeds weet te verblijden.