Heldinnenmeisje

Het is 2004 als Mirella Ordelman ziet dat het niet goed gaat met haar dochter. Donna is dan twee jaar. Wat volgt is een lange, soms vergeefse zoektocht langs talloze ‘witte jassen’, totdat uiteindelijk de diagnose hersentumor wordt vastgesteld en Donna terechtkomt in het VUmc. Ordelman beschrijft op indringende en ontwapenende wijze het medische traject dat haar dochter en zij hebben doorlopen, van de eerste huisartsbezoekjes tot het verblijf in Amsterdam en de jaren van herstel erna. Het is het verhaal over haar vertwijfeling, boosheid, hoop en wanhoop, over haar wereld die ineens gereduceerd is tot een medische, en bovenal over diepe bewondering voor haar dapper strijdende dochter. Maar Heldinnenmeisje is ook een verhaal over herwonnen kracht, over hechte vriendschappen, over rosé en oude kaas en over een klein meisje dat zin heeft in een waterijsje. Of, zoals Ordelman het zelf noemt, ‘een pleidooi voor koersvastheid en het lef om schaakmat te staan’.