Ik ga liever gewoon dood

‘Het was geen elegante dood. Ik noem het ‘vervuiling op de binnenkant van mijn ogen,’ ik blijf het zien’ – Steven In dit boek staat de reis die Lilian Kars de afgelopen jaren heeft ondernomen door het gebied van zelfdoding. Deze begint met de euthanasie van haar geliefde schoonvader. Een documentaire over Moek en haar zoon Albert Heringa, die hulp heeft geboden bij haar zelfdoding, brengt de schrijfster op de wegen van hen die bezig zijn met de voorbereiding en/of uitvoering van hun vrijwillig levenseinde. Het voert haar door de verhalen van hun (toekomstige) nabestaanden en de begeleiders van zowel de NVVE als Stichting de Einder. Deze ervaring maakt dat zij uiteindelijk in staat is aanwezig te zijn bij de bittere zelfdoding van haar vriendin Corry. Politiek, regels en wetten komen slechts terloops aan bod. Het enige wat doorklinkt in alle woorden is de vraag die ook de lezer wordt gesteld: Mag mijn dood mijn keuze zijn?