Stille heimwee naar Nieuw-Guinea is het verhaal van een laat vertrokken Indo, die Nederlands Nieuw-Guinea in 1963 het land moest verruilen voor Nederland. Zijn zoektocht naar een nieuw leven, ging voor hem als Indo niet zonder problemen. Confronterend!

De schrijver beschrijft in `Stille heimwee naar Nieuw-Guinea (autobiografie deel 2) zijn persoonlijke belevenissen vanaf zijn aankomst in Amsterdam in de barre winter van 1963. Terwijl zijn familie, vrienden en overige - overwegend Nederlands Indische lotgenoten - Nederlands Nieuw-Guinea nog vóór 1 oktober 1962 halsoverkop verlieten, in Nederland werden opgevangen en in pensions werden ondergebracht, bleef hij achter. Bij zijn aankomst in maart 1963 was hij volledig op zichzelf aangewezen. De integratie als 'Indische Nederlander' in zijn onbekende vaderland ging niet van een leien dakje. De band met Nederlands Nieuw-Guinea speelde hem nog lang parten. Een verhaal met terugblikken in de tijd, die bij velen nog gevoelig liggen. Vele lezers vonden het weerzien met de geliefde plekken vele decennia later, een grote teleurstelling. Bij het lezen van dit boek waanden zij zich toch weer even terug en thuis in de tijd. Ook in `De laatste Indo uit Nieuw-Guinea , autobiografie deel 1, beschrijft hij zijn leven en hoe hij van het land is gaan houden. Een boek dat iedereen, die een band met dat land heeft gehad beslist moet lezen om weer even terug te zijn in die tijd.