De leerjaren van de jonge Adolf Hitler

Een virtuoos werk, zowel qua onderzoek als betoog. Brigitte Hamann heeft een fenomenale stijl, ze is grondig, wetenschappelijk en doordacht. - Robert Evans, Oxford University

Het Wenen van rond 1900 had twee gezichten. Het bekendste is dat van het culturele en intellectuele Wenen, waar Gustav Mahler de Hofoper leidde, Sigmund Freud de psychoanalyse ontwikkelde, en Klimt en Schiele de schilderkunst vernieuwden zoals Loos en Wagner de architectuur. Maar daar was ook het Wenen van de woningnood, werkloosheid en inflatie. De stad kampte met een toevloed van arme immigranten, die leidde tot vreemdelingenhaat en antisemitisme. Reactionaire, racistische politici wakkerden de angst voor immigranten en armoede aan en gebruikten allerlei perverse rassentheorieën; bizarre beweringen over het Arische ras dat zich moest weren tegen de gemengde rassen en een nieuwe leider nodig had.

De jonge Adolf Hitler zoog al die theorieën in zich op. Brigitte Hamann beschrijft hoe hij hele zinnen in zijn geheugen prentte, om die later als zijn eigen gedachten weer te geven. Met het gif van die theorieën mengde hij later zijn nationaalsocialisme; een ideologie die hij, eenmaal aan de macht, op de meest gruwelijke wijze ten uitvoer bracht.

Brigitte Hamann (1940) studeerde in Duitsland en in Wenen en werkte aanvankelijk als journaliste voor verschillende Duitse media. Ze promoveerde in Wenen op een proefschrift over de Oostenrijkse kroonprins Rudolf, waarvan de handelseditie een bestseller werd. Ze schreef later diverse boeken over de Oostenrijkse geschiedenis, zoals de biografie van keizerin Sisi. Hamann werd talloze malen onderscheiden voor haar werk.