Haar leven lang zoekt Claudia de Breij naar woorden om de wereld te begrijpen, orde te scheppen in de chaos om haar heen. Meestal krijgen die woorden vorm in theatershows, boeken en columns, maar ook in tientallen liedjes en gedichten. De meeste zijn bedoeld als onderdeel van een plaat of show, maar vaak ook zijn het gedachten en ideeën die er simpelweg maar moeten zijn, als een hart onder de riem van de onzekeren, de dromers, de verwachtingsvollen. Ze schrijft in de volle breedte, over oorlogen, ziekte en dood, maar ook over haar kinderen, ouders, nieuwe & oude vrienden – en vaak en graag over de liefde. Al die woorden zijn nu voor het eerst bijeen gebracht in Vasistas, als steun voor iedereen die elke dag weer probeert de wereld te bevatten.