Het is 1 april 1945. De joodse Paul Renner heeft zich jarenlang verborgen kunnen houden, maar nu zijn plotseling alle ogen op hem gericht. Want regisseuse Leni Riefenstahl ziet uitgerekend in hem de grote nieuwe ster in haar verfilming van de jaarlijkse hardloopwedstrijd Wij rennen voor de Führer – een tocht van maar liefst duizend kilometer dwars door het Derde Rijk, van het Beierse Berchtesgaden tot aan het centrum van Berlijn, waar de gelukkige winnaar op 20 april de Führer persoonlijk met zijn verjaardag mag feliciteren. Terwijl het Rijk ineenstort laten de hardlopers zien dat je nooit moet opgeven. Paul loopt aan kop en zo belandt juist hij bij de Führerbunker in Berlijn, waar Hitler net met zijn Eva in het huwelijk treedt.
Hoe ik Hitlers getuige werd is een duizelingwekkende, grandioze en tragikomische roman die zich afspeelt tegen het decor van de ondergang van het Derde Rijk.

Zware voetstappen maakten een eind aan mijn droom en ik schrok wakker.
‘Zo, wat hebben we hier? Een zwijn dat we meteen zouden moeten doodschieten.’
Een patrouille van drie man had me ontdekt en trok me vanonder de gevelde den tevoorschijn. Het was vroeg in de ochtend en mijn tegenwoordigheid van geest keerde maar langzaam terug. Ik krabbelde overeind en had een paar tellen nodig om me alles te herinneren: ik was mijn kameraden kwijtgeraakt en in mijn eentje doorgelopen, en toen had ik geconstateerd dat ik hier al eens was geweest. Ik had besloten om niet meer verder te gaan en was ter bescherming onder de brede takken van een gevelde den gekropen. Nu zag ik dat er drie kruisen in de boomstam waren gehakt, maar voor ik weer in mijn herinneringen kon wegzinken, kwam ik ten val door een slag in mijn rug.