Pappie’s kleine meid slaapt op straat is het ontroerende en schokkende levensverhaal van Stephanie-Joy Eerhart.

Op haar veertiende werd Stephanie-Joy uit huis geplaatst. Ze ging van woongroep naar opvanghuis, van instelling naar welzijnscentrum. Stephanie werd dakloos en zwierf over straat. In haar zoektocht naar aandacht, geborgenheid en liefde verdoofde ze zich met marihuana en coca ne. Het kostte het meisje met de rode haren en de wijde skate-broek een vijf jaar durende zwerftocht voordat zij de kracht vond om zich aan haar dakloze bestaan te ontworstelen.

Ze kickte grotendeels op eigen kracht af en leerde leven met borderline, anorexia en de gevolgen van een zwaar auto-ongeluk.

In een rauwe, maar beklemmende stijl beschrijft Stephanie-Joy haar leven tussen de daklozen en in de nacht- en dagopvang van het Leger des Heils. Ook schrijft ze over de complexe verhouding met haar ouders, die lange tijd niet wisten dat hun dochter op straat sliep.