Bij het vertrek van directeur-bestuurder Teunis bij een woningcorporatie speelde een ongekend krachtig mechanisme een rol: beeldvorming. Het boek schetst lessen die ter harte mogen worden genomen.

Kafka in corporatieland beschrijft de ervaringen van een gerespecteerd corporatiedirecteur die van de ene op de andere dag wordt neergezet als een fraudeur en een zonnekoning. De raad van commissarissen en de Autoriteit Woningcorporaties maken handig gebruik van valse beschuldigingen geuit door gefrustreerde oud-medewerkers. Er ontvouwt zich een proces waarbij aan waarheidsvinding geen hoge prioriteit wordt toegekend. De beschuldigingen kunnen uiteindelijk niet worden waargemaakt, maar hebben wel een jarenlange nasleep.