Per dag plegen er in Nederland vijf mensen zelfmoord. Dat zijn er zo’n 1.850 per jaar. Daarnaast doen 100.000 mensen per jaar een suïcidepoging. Dit zijn nauwelijks te bevatten aantallen. Aan de hand van persoonlijke ervaringen en verhalen van directbetrokkenen beschrijven Julia von Graevenitz en Menno Visser in Doodzonde wat er kan worden verbeterd in de hulp aan mensen met een doodswens. Doodzonde is niet alleen een boek voor hulpverleners en andere professionals, maar voor iedereen die betrokken is bij iemand met suïcidale gedachten. Wat kunnen we doen om suïcides te voorkomen? Hoe maken we zelfmoord bespreekbaar en zorgen we ervoor dat iemand de last van zijn doodswens niet alleen draagt? Hoe kunnen naasten en professionals daarin beter samenwerken? En hoe vormen we een maatschappelijk vangnet? Psychiaters, psychologen, sociaalpsychiatrisch verpleegkundigen, huisartsen, een wijkagent, een NS-medewerker, een familievertrouwenspersoon, moeders, vaders, dochters en partners vertellen vanuit hun ervaring. Doodzonde biedt erkenning voor de tienduizenden mensen die jaarlijks betrokken zijn bij de hulp aan mensen met suïcidale gedachten. Het geeft inzicht in mogelijke hulp en spoort aan de stilte te doorbreken. Suïcide kan niemand alleen oplossen, dat is altijd iets van samen. Geen mens is een eiland.