Pieter Heuvelburcht is een neerslachtige wiskundedocent van middelbare leeftijd. Al meer dan dertig jaar werkt hij op het lyceum. Het is een steeds groter gevecht zijn lessen te draaien. Hij provoceert zijn collega's en hekelt de middelmatige onderwijscultuur. Sinds het verlies van zijn beste vriend is hij weer eenzaam. Alleen zijn boeken bieden hem nog troost; bij de zwartgallige Pessoa fleurt hij soms even op. Dan wordt hij gebeld door het verzorgingshuis waar zijn oude oom verblijft. Een duister verleden komt weer boven. Hij neemt ontslag en vertrekt ondanks zijn hekel aan reizen en ondanks zijn ontluikende gevoelens voor zijn getrouwde buurvrouw naar Madrid. Lukt het hem om nieuwe vriendschappen te sluiten, om zijn leven radicaal te veranderen, of dringt het verleden zich te veel op? Met iedere regendruppel huilt mijn mislukte leven in de natuur is een roman tegen de achtergrond van onderwijs, vriendschap, migratie, rouw en depressie. Gerardo Soto y Koelemeijer (1975) studeerde in Delft en in Leiden. Hij schreef Armelia (Nieuw Amsterdam, 2006), De gestolen kinderen (Nieuw Amsterdam, 2013), Wiskundigen mogen niet huilen (AUP, 2015) en Wie is er bang voor wiskunde? (AUP, 2018). Over Armelia: Een sprookjesachtige en on-Nederlandse roman. Trouw Over De gestolen kinderen: Soto y Koelemeijer heeft een indrukwekkend en goed leesbaar boek over adoptie geschreven. Het is een tragisch en tegelijk boeiend en spannend verhaal. Prof. Dr. R.A.C. Hoksbergen, emeritus hoogleraar adoptie Over Wiskundigen mogen niet huilen: Zijn brede en academische vorming vindt zijn weerslag in dit boek. Het is veelzijdig, erudiet en is geschreven op een toegankelijke en stijlvolle manier. Euclides, vakblad voor de wiskundeleraar