“ Drie groene bierflesjes spatten tegen de hoge gele muur van de Seven Day Church uiteen. Alle drie boven en achter mij. Drie droge slagen tegen het opzwepende ritme der tamboerijnen, tegen de donkere stem van de voorzanger en het unisono der sopranen in. Ik keek verschrikt om. Ze stonden aan de overkant van de weg, voor de lage muur in de schaduw van de bomen voor de watertoren. De dorpsjongens met stok en stukgeslagen bierflesjes in de aanslag; hun boze gezichten strak op mij gericht. Als Speedy Gonzales maakte ik mij uit de voeten. Op het kruispunt opende ik het portier van een taxi en stapte in. Cobarde, lafaard, moeten zij hebben gedacht toen de gevechtshouding langs hun lichamen weggleed.” Elke herinnering heeft zo haar eigen intimiteit, haar eigen specifieke ruimte die ze voor zichzelf opeist. Hieruit is het idee voor dit boek ontstaan. Het vertellen van een levensverhaal door middel van gefixeerde momentopnames doet onconventioneel aan, maar daarin ligt nu juist de kracht van de vertelstijl van dit boek. Het wil een ode zijn aan ons vermogen tot herinneren als we nog kunnen omzien op de drempel der vergetelheid. Ken Mangroelal. Filosoof/Schrijver. Geboren 3 juli 1948 op Aruba. Woont in Amsterdam. Debuteerde bij In de Knipscheer met Distance Call. Droeg bij aan Mama Sranan 200 jaar Surinaamse vertelkunst en Sirito. Publiceert regelmatig op Caraïbisch Uitzicht / Werkgroep Caraïbische Letteren. Gezamelijke winnaar van Essaywedstrijd ‘Heilzame Verwerking Van Het Slavernijverleden voor ‘Wit’ en ‘Zwart’