Een recensie in de NRC, verschenen bij de eerste druk van deze roman in 2001, droeg als titel:'In de laagste versnelling.' Inderdaad ligt de essentie van De val van Icarus, nu in een tweede, herziene druk uitgebracht, niet in de handeling maar in de met opzet vertraagde verfilming van de werkelijkheid.
De ondergang van de hoofdpersoon Sebastiaan Brandt blijft in de zaterdagmiddagdrukte van een provinciestad volkomen onopgemerkt; het is niet de enige overeenkomst met het gelijknamige schilderij van Pieter Brueghel. Het aan snelle verandering onderhevige Nederland van begin jaren zestig tot eind jaren tachtig is de tegenspeler in deze metaphysical novel. Het groeiende inzicht dat alleen in de kunst de strijd tegen de tijd gewonnen kan worden, zou Sebastiaan B. kunnen redden, maar de wens om voortijdig terug te keren tot de plaats van zijn jeugd bewerkt zijn val.