Oud, dat zijn de anderen. Echt oud zijn is voor iedereen die erbuiten staat onvoorstelbaar. Broze botten, dementie, de rollator, het verpleeghuis –ons zal het niet overkomen. Het is later slaat een brug tussen het onvoorstelbare en het onafwendbare.

Fotograaf Thomas Manneke fotografeerde bewoners van een verpleeghuis. In zijn portretten is een ontroerende waarheid te zien. Deze mensen zijn oud of heel erg oud. Ze lijken er soms zelf verbaasd over: ineens aangekomen op de plaats van bestemming, terwijl de trein daarnet nog in volle vaart was.

Tien jonge schrijvers doen een poging zich dat stadium voor te stellen. Zij denken zich oud, zij dichten zich oud, zij kijken naar een oudere of lopen ervan weg. Deze bijzondere combinatie van literatuur en fotografie toont ons dat er in de ouderdom zowel kwetsbaarheid als kracht en levenslust schuilt.