Samen met zijn oudere broer Frits bracht Fred Schwarz een gelukkige jeugd door in het vooroorlogse Wenen, waar zijn vader advocaat was. Nadat de Duitsers in maart 1938 Oostenrijk ingelijfd hadden, veranderde het leven van de Oostenrijkse joden in een hel. Toen Frits veilig naar Nederland wist te vluchten, kreeg de toen vijftienjarige Fred van zijn ouders toestemming de zelfde weg te gaan. De Nederlandse grens was weliswaar voor vluchtelingen uit Duitsland en Oostenrijk gesloten, maar de Amsterdamse Vreemdelingendienst was voor joodse illegalen min of meer coulant.
Fred Schwarz bracht eerst een half jaar door in een vluchtelingenpension in Amsterdam en vervolgens een jaar in Eindhoven in een tehuis voor jonge joodse vluchtelingen. Hij was in Noordwijk toen de Duitsers Nederland binnenvielen. Samen met vele lotgenoten werd hij in juli 1940 ondergebracht in het vluchtelingenkamp Westerbork, dat in 1942 door de Duitsers werd getransformeerd in een 'Durchgangslager' naar de concentratiekampen.
Deze unieke oorlogsbelevenissen geven, bijna 50 jaar na afloop van de oorlog, een minutieus ooggetuigenverslag van wat ooit plaatsvond, maar zich nooit meer mag herhalen.