De geschiedenis van Vlissingen en haar ambachtsgilden

Aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog was de stad in Spaanse handen. Vlissingen was op 6 april 1572 de tweede stad (na Den Briel) die zich van de Spanjaarden bevrijdde [2]. In tegenstelling tot Den Briel werd Vlissingen niet door de geuzen maar door zijn eigen inwoners bevrijd. In 1585 werd Vlissingen Engels bezit: koningin Elizabeth verkreeg het in onderpand, samen met Oostende, Brielle en Fort Rammekens, in ruil voor militaire en financiële hulp in de strijd tegen Spanje. Dit in het kader van het Verdrag van Nonsuch.[3] In 1616 kwamen deze gebieden terug bij de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Vlissingen is onder Napoleon, voordat hij heel Nederland inlijfde, ook een tijd in Franse handen geweest door het Verdrag van Fontainebleau. De stad hoorde in die tijd dus niet tot het Koninkrijk Holland, zoals een groot deel van de rest van het huidige Nederland wel deed, maar werd onderdeel van het arrondissement Eeklo in het Scheldedepartement. Vlissingen werd zwaar getroffen tijdens de watersnood van 1808.