Wat betekent de systematische isolering voor joodse scholieren in de Tweede Wereldoorlog? Hoe voelt dat als je na de vakantie niet terug mag komen op je oude school, bij vrienden en vriendinnen? Wat doe je als het je verboden wordt met de tram te reizen naar de 'Judenschule', je je fiets moet inleveren en je geen passend schoeisel bezit om de lange weg te lopen? Wat gaat er door je heen als klasgenoten en docenten een voor een 'verdwijnen'. Ondergedoken? Weggevoerd? Vermoord? Met veel kunst- en vliegwerk is in de jaren 1941-1943 het onderwijs aan joodse kinderen in Den Haag georganiseerd en draaiende gehouden. Vrijwel dagelijks werd ook de rector van het Joodsch Lyceum aldaar geconfronteerd met nieuwe, bizarre maatregelen van de Duitse bezetter. Met herinneringen van ooggetuigen, dagboekfragmenten en historisch onderzoek is een aangrijpende episode van het Haagse joodse leven beschreven.