Hoewel er veel over zangers en zingen gesproken en geschreven wordt, is het aantal boeken dat systematisch grip op de kunst van het zingen probeert te krijgen klein. Met de vertaling van Olga Averino's Principles and art of singing is er in Nederland een auteur toegevoegd aan de kleine groep schrijvers die de moed hebben gehad om de zangkunst vanuit een ander perspectief te belichten.

Averino concentreert zich bij het formuleren van haar principes voor de kunst van het zingen op de begrippen coördinatie, energie en verbeelding. Centraal in haar boek staat de zanger, die bij het zingen zelf het instrument is. Averino neemt als uitgangspunt voor haar methode het natuurlijke gemak waarmee sommige, benijdenswaardige zangers muziek uitvoeren. De meeste zangers hebben het gevoel dat deze natuurlijke manier van zingen slechts een kwestie is van aangeboren talent of dat het iets is dat veroverd moet worden door keihard te werken. Tijdens haar jarenlange ervaring als zangdocente is Averino er echter van overtuigd geraakt dat een goede coördinatie en gemak bij het uitvoeren van muziek geen mysterieuze talenten zijn waarmee slecht weinigen in de wieg zijn gelegd, maar vaardigheden die kunnen worden getraind. In De kunst van het zingen bespreekt Averino de manier waarop deze vaardigheden ontwikkeld kunnen worden.