In de jaren tussen 1974 en 2005 maakte journalist Aad Wagenaar alle goede en kwade ontwikkelingen in de nieuwe republiek Suriname van nabij mee. Hij reisde in die periode vele malen naar het voormalige rijksdeel en deed voor zijn krant beeldend verslag van zijn belevenissen. Nog steeds vertelt de oud-journalist, inmiddels bijna tachtig, boeiend over zijn lange verblijf in de tropen en zijn liefde voor de voormalige Nederlandse kolonie in de West. Zijn enthousiaste verhalen prikkelen de nieuwsgierigheid van schrijfster Isabel van Boetzelaer. Samen vatten ze het plan op om een reis te maken langs alle lieux de memoires van ruim dertig jaar Suriname-verslaggeving. Isabel poogt hiermee ook de lethargie te doorbreken die Aad heeft overmand na het overlijden van zijn vrouw. Voor Aad wordt hun gezamenlijke reis een feest van herkenning. Voor Isabel is het een eerste verkenning van het uitgestrekte en dunbevolkte land. Beide reizigers krijgen door onverwachte ontmoetingen en belevenissen een goed beeld van de cultuur, historie en uitbundige natuur van Suriname anno nu. Wan Bon, de titel van een poëtische lofzang van Robin Ravales (Dobru) op zijn geboorteland, is niet bedoeld als reisgids voor Suriname, maar wil lezers nieuwsgierig maken naar het stukje Zuid-Amerika vol paradoxen, dat onlosmakelijk met Nederland verbonden blijft. Het boek is een boeiende en ook ontroerende roadtrip vol diepe gesprekken van een oude journalist met een veel jongere vrouw die haar eigen angst voor het ouder worden tracht te bezweren. Isabel van Boetzelaer (1961) danste bij het Nationale Ballet. Een rugblessure zorgde ervoor dat ze het roer moest omgooien. Na een periode in de reiswereld verzorgt ze nu trainingen in de Duitse taal en personal language coaching.